If you like to go down a Python rabbit hole with me, to explore some of the basic dynamics of the greenhouse effect, Please continue. If not, get out while you still can!

Ok, so this page of Kump et al.’s “The Earth System” (third edition, 2010) briefly presents a simple model of the greenhouse effect: the “greenhouse effect of a one-layer atmosphere”.

It basically shows (with interesting, but ultimately, unnecessarily complex equations) that if…

The shamelessness with which gringos in Medellín relish in their financial advantage puzzles me.

“I worked hard for the money I’m spending.”

I’m sure you did, but not even close to as hard as you make your Colombian counterpart work for it.

“But I’m helping people by spending my money here.”

If you are serious, stop trying to 1. find the cheapest way to 2. satisfy your preferences and desires, and find ways to make your undeserved comfort alleviate other people’s undeserved discomfort.

Meeting yourself

Warning: This post contains some spoilers about the movie “Coherence”.

Imagine that, right now, through the door that is closest to you, someone walks in, and it is… you. A complete, full, physical double of yourself. This other you is as perplexed as you: similarly shocked to find a complete, full, physical double of itself.

If you think this would merely be interesting and cool you probably have not seen the movie “Coherence”.

Gegeven het aantal kinderen dat beweert dat hun moeder de liefste moeder van de wereld is, en gezien het feit dat er objectief gezien maar één moeder daadwerkelijk de liefste van de wereld kan zijn, moeten we vaststellen dat vrijwel alle kinderen (met uitzondering van hooguit enkele kinderen)¹ glashard aan het liegen zijn.

Naast waardering en bewondering voor de manier waarop “De kolonie mept terug” in weinig woorden de grote thema’s van onze dagen samenvat, heb ik drie vragen voor Adriaan van Dis:

Vraag 1

Als u zegt …

“… met het ontstaan van de staat Israël hebben de koloniale machten de overlevenden van de Holocaust ‘uitverkoren’ zich tegen de Arabieren te keren. Kortom, de Palestijnen betalen de prijs voor het Europese schuldgevoel” (p. 46)

Deze column was onderdeel van een avond van Studium Generale over vooruitgang (link naar de video-opname).

Ik wil het graag met jullie hebben over de progress bar. De voortgangsbalk. De laadbalk. Je weet wel: je installeert een programma op een computer en floep, daar begint ie te lopen. Om ons op de hoogte te houden van de progress.

We zullen wat naar zo’n progress bar gekeken hebben. Soms gaat het traag; dan loop je even weg. Maar soms lijkt het ook heel snel te gaan. Dan blijf je hoopvol zitten, om vervolgens tegen het einde toch teleurgesteld te worden als ie blijft hangen, of tergend traag naar het einde kruipt. En dan heb je ook nog de “valse voortgangsbalk”, die - als ie dan eindelijk op 100% aankomt - direct wordt vervangen door de volgende - tergend trage - voortgangsbalk.

Intro and disclaimer

I read this book with some friends. Someone had recommended it, and we felt that it was an appropriate time to reflect on what antisemitism has meant in the past, to better understand what it means in the present.

At the start I was a bit sceptical about this contemporary relevance: after all, a lot has happened since Sartre wrote this book (written in 1944, published in 1946). For example, to just mention something, the founding of the state Israel (in 1948). But after reading the book, I was surprised how helpful some of the arguments still are (at least to me).

Link to more of songs/music.

Lyrics

I can’t stand it

I can’t tolerate

No restrictions

Gotta get it all

I can’t get enough

Of all of this stuff

I gotta

Gotta get it all

So baby let’s go quick

cause it might have been

quick

cause it might have been already been taken

None of this can wait

Cause all of it’s great

We need it now

We gotta get it all

Een paar weken geleden stuurde Public Spaces mij een paar vragen voor een artikel over social.edu.nl, the Mastodon server van Surf. Laura Krabbe verwerkte mijn antwoorden, samen met die van Jos Hornikx en Martijn Kleppe tot dit mooie artikel. Voor de archieven, en wie het interessant vindt, hier mijn volledige antwoorden:

Sinds wanneer zit je op Mastodon en waarom ben je naar dit platform gegaan?

In 2020 heb ik uit nieuwsgierigheid een keer een account gemaakt, maar toen ben ik niet blijven plakken. In november 2022 (toen Musk Twitter kocht, en er momentum ontstond) heb ik een nieuw account gemaakt, en sindsdien ben ik er niet meer weggeweest.

Today I was accused of “tokenization” in sharing this powerful essay by Masha Gessen on Mastodon (see the reactions under this post).¹ Because of the character limit of a Mastodon post (at least on my server), I decided to turn my response into a little blog post.

In short, the principle that I was accused of violating looks like this: as an outsider to a community, I should not share/boost the view of a minority of that community, when that view disqualifies the concerns that are held by the majority of that community.